Filip Kamać

Siedzę sobie w Milusinie wiersz napisany w dworku "Milusin” w Sulejówku Siedzę sobie w Milusinie, Na tej ławce, co Piłsudski Zwykł rozmyślać o swym czynie I roztrząsał żywot ludzki. Gdy tak siedzę – brak mi wiary, Wokół same są trudności, Złu ludzkiemu – brak jest miary, Mnóstwo jadu i zazdrości. Tu mieszkałeś... wróć w te progi, Milusińskiej kuźni czynu. Do zwycięstwa pokaż drogi, O największy z polskich synów! Wnet twojego ducha widzę, A za duchem – kordon męstwa I nadludzkiej wręcz odwagi: Złotych kluczy do zwycięstwa. Za tych dwojgiem złotych kluczy: Twoje lata, twoje życie, Najważniejszym – dzisiaj uczą – To wytrwałym w życiu bycie. Lecz niestety... jak tu przybył, To tak samo wnet odpłynął... Duch marszałka... jego słowa, Jego słowa nie przeminą. On tak do mnie rzekł, odchodząc: – Zwyciężonym być, nie ulec – To zwyciężyć, a zwyciężyć I nie walczyć dalej – polec. Wstałem z ławki w Milusinie. Dałem ponieść się swym nogom. Za tym dwor