Filip Kamać

Poeta Co za żądza i pragnienie, By zamieszkać pośród gwiazd, Wiecznej cnoty być istnieniem I się w luny wtulić blask! Świecić w mroku tym, co drogę Zagubili, życie, byt. Dać nadzieję, zdjąć lęk, trwogę. Poprowadzić w nieba szczyt! W gwiazdach, niebie i księżycu Prawda świata taka tkwi: Ten być może ich obliczu Równy, który marzy, śni! W objawieniu, w tajemnicy, W jaśniejącym blasku trwać, Z świętej – jako Bóg – krynicy Pić, swą mądrość ludom dać! W tym niejako gwiazd sekrecie Brzmi patosu, mistrza ton, O, prowadzić się poecie Chciej, bo jego myśl jak dzwon! Światło w mroku, blask w ciemności, Barwą płaszczu jego czerń, Piewca, kapłan, z wód miłości, Ma od innych tylko cierń. Jakże kochałby człowieka I miłował ziemię, świat, Gdyby jedna, co urzeka, Chciała serce jemu dać. Ta piosenka dawna, stara, Co dnia dzisiaj także brzmi: Nam poetom – tylko wiara, Przecież wszystko nam się śni. Nawet jeśli prawda taka, My i tak wolimy sny, Bo w tych sna