"Dzieła" / "O poeto, Mickiewiczu"

Zachęcam do zaopatrzenia się w moją książkę "Dzieła": https://www.motyleksiazkowe.pl/poezje-poematy/37347-dziela-9788393885268.html

Próbka mojej twórczości:

O poeto, Mickiewiczu!

O poeto, Mickiewiczu!
Czucie, wiara, serce, szał –
W twojej głębi, cnót dziedzicu!
Pan Bóg tobie geniusz dał.

O artysto, cudne dziecię,
Nad królami Słowa Król,
Tyś odtwórcą roli wieszcza –
Najwspanialszej roli z ról.

Do mnie wiara silniej mówi
Niźli tysiąc mędrca szkieł,
Starzec prawdę życia zgubił.
Miłość, czucie, serce miej!

Tylko to prawdziwe, szczere,
Co wypływa z wnętrza, z serc.
Ja, o! człowiek – czuję, wierzę,
Czerpię źródło z rajskich scherz.

Nieznane, o starcze, dla ludu
Znasz prawdy, zgniłe – gros kłamstw.
Niech płyną wiary i cudu
Słowa do krajów i państw.

Mistrzu czucia, Mickiewiczu!
Znawco wszelkich świata prawd,
Mądrość widzę na twym licu,
Milion dusz, serc, ciał i spraw.

Jaka jest najlepsza droga,
Co nią winien twórca iść?
Dążność w niebo, miłość Boga,
Z gór natchnienie, z niebios myśl.

– W sercu swoim szukać słowa! –
Tak Mickiewicz rzecze nam.
Tylko wtedy nasza mowa
Szkiełku starca zada kłam.

W nim szukajmy prawd i drogi.
Słuchać serca – radzę – chciej,
Odrzuć starca szkiełka, trwogi,
Patrzaj w serce, serce miej!